تأثیر تنش رطوبتی و سوپرجاذب بر عملکرد محصول ذرت

این تحقیق به‌منظور بررسی تأثیر تنش رطوبتی و سطوح مختلف سوپرجاذب بر عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 704 (SC704)، در خاکی شنی در منطقة حمیدیه خوزستان انجام پذیرفت. آزمایش در غالب طرح کرت‌های خردشده بر پایة بلوک‌های کامل تصادفی در دوازده تیمار و سه تکرار انجام شد. عمق آب آبیاری، شامل I1، I2 و I3به ترتیب معادل 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه به‌عنوان تیمار اصلی و سوپرجاذب شامل S0، S1، S2 و S3 به‌ترتیب معادل 0(شاهد)، 15، 30 و 45 گرم در مترمربع به‌عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری و سوپرجاذب در سطح 1 درصد بر عملکرد دانه معنا‌دار شد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به‌ترتیب با میانگین‌های 89/5 و 06/2 تن در هکتار مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I1) و تنش شدید خشکی (I3) بود. همچنین، اثر متقابل تیمارهای آبیاری و سوپرجاذب در سطح 1 درصد بر کارایی مصرف آب ذرت رقم سینگل کراس 704 معنا‌دار شد. بر اساس نتایج، بیشترین و کمترین کارایی مصرف آب به‌ترتیب با مقادیر 966/0 و 66/0 کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I1) و تنش خشکی شدید (I3) بود. اثر تیمارهای سوپرجاذب بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب نیز در سطح احتمال 1 درصد معنا‌دار شد. همچنین، نتایج نشان داد که با افزایش میزان سوپرجاذب، مقدار مکش متوسط ناحیة ریشة گیاه در طول فصل رشد کاهش یافت.